System pomocy społecznej w Polsce i na świecie nie jest neutralny. Od lat działa w sposób, który wspiera tylko tych, którzy wpisują się w tradycyjny...
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Adam Jaśkow: Skąd znowu ten Brecht
Piotr Sadzik: Odebranie prawicy monopolu na śmiech to kwestia życia i śmierci
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Rywalami Higginsa do prezydentury byli: europosłanka opozycyjnej partii Sinn Féin Liadh Ní Riada (6,4%), niezależna senator i aktywistka na rzecz zdrowia psychicznego Joan Freeman (6,0%), a także aż trzech biznesmenów: Peter Casey (23,3%), Seán Gallagher (6,4%) oraz Gavin Duffy (2,2%).
Higgins ma 77 lat. Działał m.in. na rzecz praw człowieka i rozwoju w krajach Trzeciego Świata. W 1992 został odznaczony Seán MacBride Peace Prize przez Międzynarodowe Stałe Biuro Pokoju. W latach 1968-2011 był członkiem irlandzkiej Partii Pracy. Od czasu wyboru na stanowisko prezydenta był bezpartyjny.
W trakcie swoje pierwszej kadencji Higgins stał się m.in. pierwszym irlandzkim prezydentem, który złożył wizytę państwową w Wielkiej Brytanii. Na jego kadencję przypadły referenda ws. legalizacji małżeństw homoseksualnych (2015 r.) i zniesienia konstytucyjnego zakazu aborcji (2018 r.).
W wyborach wzięło udział 1 492 338 Irlandczyków. Frekwencja wyniosła 43,87%.
Prezydent Irlandii jest wybierany na siedmioletnią kadencję, którą może sprawować maksymalnie dwa razy. Kandydat musi być obywatelem Irlandii, powinien mieć co najmniej 35 lat i uzyskać nominację co najmniej 20 posłów.
Jednocześnie z wyborami prezydenckimi zorganizowano referendum w sprawie usunięcia z konstytucji zapisu uznającego bluźnierstwo za przestępstwo. Zgodnie z sondażami exit poll 69% głosujących opowiedziała się za usunięciem kontrowersyjnego artykułu.
fot. Wikimedia Commons
