Paulina Januszewska: Współistnienie? Ta, jasne! Żydowska komiczka kontra Netanjahu
Przemysław Stefaniak: Czy sukces koncertu powinniśmy mierzyć tym ile osób kupi bilet?
Xawier Woliński: Prawicowa rewolucja kulturalna
Michał Peno: Gorzki posmak kultury - wszyscy jesteśmy włóczęgami
Filip Ilkowski: Cały świat, sikorki i rewolucja pracownicza
Jarosław Klebaniuk: Jak pies
Przemysław Prekiel: Wielki budowniczy Radomia
Piotr Ikonowicz: Stawiają słuszną diagnozę, ale nie wyciągają z niej wniosków
Ustrój ten, wbrew nadziejom kilku generacji lewicowych intelektualistów, nie przyniósł masom pracowniczym ani dobrobytu ani socjalistycznego humanizmu, za to ograniczył swobody obywatelskie i wolność słowa, rzeczywisty wyzysk kapitalizmu zastąpił wyzyskiem uprawianym przez partyjną biurokrację systemu, a w momentach społecznych buntów sięgał po broń, aby je spacyfikować. Ideologia lewicowa, która na Zachodzie stała się elementem społecznej kontestacji i kontrkultury, w krajach bloku radzieckiego, w tym w Polsce, zamieniła się w spetryfikowany rytuał uprawiany przez heroldów systemu przy użyciu m.in. tzw. nowomowy. Okazało się, że generująca cenne wartości nonkonformistyczne, gdy była w roli opozycji czy potencjalnego projektu, ideologia socjalistyczna u władzy zamieniała się w brutalną ideokrację i traciła całą swoją moc twórczą, z wyjątkiem, do czasu, mocy utrzymywania władzy siłą. Tematem książki Baumana jest właśnie całość tego procesu degeneracji utopii. Rozważa on socjalizm jako próbę wprowadzenia utopii w życie, zastanawia się nad historycznym miejscem socjalizmu, nad jego relacją do zasad zdrowego rozsądku, do kultury i bada strukturę utopii socjalistycznej. Obecna edycja "Socjalizmu. Utopii w działaniu" jest pierwszym polskim jej wydaniem. Z. Bauman uznał więc za celowe uzasadnić sens wydania jej w Polsce po ponad 40 latach od powstania dzieła, w którym nie dokonał żadnych korekt mimo to, że nie wszystkie zawarte w nim diagnozy w pełni wytrzymały próbę czasu. Sama zaś utopia a raczej tryb uprawiania utopii, uległ radykalnej zmianie - upadły utopie zbiorowe, takie jak komunizm, za to nastąpiła prywatyzacja utopii. Człowiek ma dziś dojść do szczęścia nie wraz z masami pracującymi miast i wsi, lecz sam, egoistycznie, kierując się choćby wskazaniami tabloidów. Wydaje się to ułudą szczęścia bodaj nie mniejszą niż ułuda komunizmu. Tekst książki został uzupełniony przez autora posłowiem "Czterdzieści lat później" i aneksem "Komunizm: czas na postmortem" i właśnie z tej konfrontacji klasycznej pracy sprzed dziesięcioleci z oglądem spraw z perspektywy pierwszej dekady XXI wieku jest źródłem największej satysfakcji z lektury książki Zygmunta Baumana.
Zygmunt Bauman: "Socjalizm. Utopia w działaniu". Przeł. Michał Bogdan, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2010.
Krzysztof Lubczyński
Recenzja ukazała się na stronie (www.pisarze.pl).
