Mieszkający w Londynie irlandzki piosenkarz i działacz społeczny Bob Geldof rozpoczął wściekłą obronę swojej trwającej od niemal trzydziestu lat działalności charytatywnej. Twierdzi, że używa sławy, by przekonać światowych przywódców do poważnego traktowania biedy. Nie stroniąc od dosadnych określeń – z czego jest znany i co było już wielokrotnie przyczyną kontrowersji – kpi z demonstrantów przeciwko ubóstwu jako onanistów przebranych za klaunów.

Jak donosi guardian.co.uk, komentarze te Geldof zawarł w liście o długości 6 tysięcy słów skierowanym do twórcy filmy dokumentalnego "The Starsuckers" ("Gwiazdociągi"), który przedstawiał jego zdaniem zupełnie nieuzasadnioną krytykę kampanii prowadzonej przez niego w trakcie koncertów rockowych. Piosenkarz usiłuje w nim przekonać reżysera, żeby wycofał zarzuty z filmu, który ma być wyemitowany w przyszłym tygodniu. Przypomina, że koncerty Live 8, oglądane jednocześnie na ekranach telewizorów i monitorach komputerów przez miliardy ludzi na świecie, w większym stopniu przyczyniły się do zwiększenia świadomości problemu ubóstwa, niż działalność lobbystyczna organizacji pozarządowych.

Geldof takimi słowy bronił także swoich bliskich kontaktów z politykami: Czy to wam się podoba czy nie, sprawcami zmian na świecie są politycy. W przeciwnym razie będziecie zawsze sikali pod wiatr na zewnątrz namiotu. A oni z namiotu będą sikać na was. To daremne. Moje rozwiązanie to wejść do namiotu i tam sikać.

Wymierzony w media i sławnych ludzi film, który tak rozzłościł muzyka, zawiera między innymi sugestie, że pieniądze pochodzące z koncertów Live Aid w 1985 roku na walkę z głodem w Etiopii, zostały niewłaściwie wydane, prowadząc do śmierci. Dokument poddaje także krytyce koncerty Live 8 argumentując, że zaszkodziły masowemu ruchowi społecznemu Make Poverty History (Spraw by Nędza Przeszła do Historii).

W związku z planowaną na 6 kwietnia na kanale More 4 emisją filmu prawnicy Geldofa napisali do jego twórców i są w kontakcie ze stacją Channel 4 oraz urzędem nadzoru. Jednak sam piosenkarz napisał list do reżysera Chrisa Atkinsa, a ten wbrew jego prośbom go opublikował. Epistoła zawiera krytykę organizacji pozarządowych jako nudnych, jałowych i dziecinnych, a także BBC – za to, że nie wyemitowała filmów o ubóstwie wyprodukowanych przez jego przyjaciela Richarda Curtisa. Zawiera także wyjaśnienia, dlaczego idea koncertów została reaktywowana po dwóch dekadach, oraz jak Geldof przekonał do niej Tony’ego Blaira. Konkluduje, że kampania Live 8 pomogła w zmianie zdania przez światowych przywódców i stworzyła masowy ruch społeczny.

Film "The Starsuckers" zarzuca Geldofowi, że przecenia swój wpływ na kampanię po szczycie G8, a także że za wysoko ocenił zobowiązania światowych liderów do zwiększenia wydatków na walkę z biedą i na redukcję długów. Piosenkarz znany jest z pogardliwych wypowiedzi o aktywistach demonstrujących w czasie szczytu G8 w 2005 roku.

Twórcy filmu pokazali, że brukowe brytyjskie gazety chętnie publikują niesprawdzone, sfabrykowane informacje o gwiazdach muzyki pop, nie próbując ich nawet weryfikować. Obsesja mediów na punkcie celebrytów przyczynia się do jeszcze większego wzrostu ich popularności, a niekiedy do przekonania o własnym wpływie na decyzje polityczne.