Komentarze czytelników portalu lewica.pl
Komentarze czytelników portalu lewica.pl
Homoseksualiści mają w Polsce PEŁNIĘ praw obywatelskich. Temat (w odróżnieniu od dopuszczalności aborcji) po prostu nie istnieje, jest całkowicie wymyślony.
ta liberalna psudolewica w ogonie GW ma dyktować co jest lewicowe a co nie. Mnie po drodze z antymilitarystyczną lewicą konserwatywną z ruchów PRL,Pokolenie,Zmiana
Chwalisz się, że po drodze ci z otwarcie prorosyjską Zmianą? Po tym, co od 2022 roku robi ten kraj? Pod prawdziwym nazwiskiem też się tym tak chwalisz? Czy tylko po nickiem tak głupio się popisujesz?
które za prorosyjskie uznają wszystkie ugrupowania patriotyczno-suwerenistyczne nie idące na pasku ślepego militaryzmu i probanderyzmu
sorosowskie onuce to wszyscy ci, którzy za pieniądze z zagranicy, zgodnie z wytycznymi donatorów, projektują i tworzą w Polsce (i odpowiednio w innych krajach) życie społeczno-polityczne, kształtują postawy zgodnie z obstalunkiem swoich zagranicznych szefów itd.
Dotyczy to oczywiście wszystkich darczyńców, a nie tylko George’a Sorosa, on jest tu jedynie najbardziej medialnym symbolem tego patologicznego zjawiska. W ustawodawstwach niektórych państw beneficjenci takiego wsparcia z zewnątrz, nazywani są agentami zagranicznymi.
https://myslpolska.info/2025/04/01/biernacki-festung-polen-czyli-panika-sorosowskich-onuc-i-kompradorskiego-rzadu/
A po co tak się ograniczać? Przyznaj że marzysz o powrocie NSDAP - to byli tacy patriotyczni, narodowi socjaliści😁.
Wagenknecht w Niemczech próbuje w tę stronę, ale coś ją ostatnio wyborcy pogonili...
Przez lata „zimnej wojny” utrwalił się osobliwy kanon, że ze „złym” się nie negocjuje, gdyż jego postępowanie nie poddaje się żadnej racjonalizacji. Jeśli nie można mu zaufać co do istniejącej sytuacji, to tym bardziej nie można budować racjonalnych wizji, dotyczących przyszłości. Takie absolutyzujące przekonanie leżało u podstaw rozprawienia się z terroryzmem międzynarodowym za czasów George’a W. Busha, choć jak wiadomo, ani Afganistan, ani Irak nie były bezpośrednio odpowiedzialne za akty terrorystyczne z 11 września 2001 roku, a stały się tragicznymi ofiarami amerykańskich ataków zbrojnych.
Konsekwencją odrzucenia ideologicznych podziałów na demokracje i autokracje, na świat „wolnych” i „zniewolonych” jest konieczność zredefiniowania środowiska międzynarodowego, co oznacza odbieraną w kategoriach sensacji rewizję rozmaitych stereotypów i wizerunków wroga. Największy szok towarzyszy zmianie spojrzenia Trumpa na Rosję i Putina. Uznał on, że każde negocjacje z Kremlem, nawet te niezapowiadające szybkiego sukcesu, są lepsze niż każdy kolejny dzień krwawej wojny na Ukrainie. W odróżnieniu od swego poprzednika traktuje Putina jako racjonalnego gracza w stosunkach międzynarodowych, który został sprowokowany przez same Stany Zjednoczone do sięgnięcia po broń przeciw uzbrajanej przez Zachód Ukrainie. Mimo lamentów natowskich sojuszników Trump jest gotów legitymizować racje Rosji, a nawet dążyć do zawarcia „niesymetrycznego kompromisu”, byle tylko doprowadzić do zawieszenia broni i zamrożenia konfliktu.
Paradoksalnie, takiemu stanowisku administracji Trumpa wobec Rosji sprzyja wykształcona w ostatnich kilkunastu latach silna antyrosyjskość Partii Demokratycznej. Podsycanie nienawiści do kremlowskiego władcy doprowadziło z czasem do postrzegania złożonych powiązań interesów amerykańsko-rosyjskich w kategoriach „walki ze złem”. Ameryka zapatrzona w swoją globalną hegemonię zapomniała o rozwiązywaniu wspólnych problemów, związanych z kryzysami planetarnymi. Trump być może tkwi w swojej naiwności i niekompetencji. Ma jednak determinację na rzecz przywrócenia pewnej normalności w stosunkach z innymi potęgami i chce przekonać dużą część społeczeństwa amerykańskiego, że rozmowy ze „złą” Rosją nie oznaczają przecież „paktowania z diabłem”.
Media sprzyjające administracji Trumpa przywracają w przekazach tę podstawową prawdę, że mimo prymatu Ameryki nie da się usunąć z systemu międzynarodowego innych potęg, zwłaszcza Chin i Rosji, ale także różnych ośrodków siły poza nimi, jak Unii Europejskiej czy Indii. Jedynie przywrócenie pewnej równowagi między nimi zastąpi anomalię, polegającą na tym, że jedno mocarstwo usiłowało w ostatnich dekadach kontrolować cały świat. Skonfliktowanie na tle sprzeczności interesów prędzej czy później doprowadziłoby te potęgi do zwarcia o charakterze samobójczym.
Wycofanie się Stanów Zjednoczonych z wielu zobowiązań zewnętrznych ma przede wszystkim związek ze zmianą priorytetów wewnętrznych
https://myslpolska.info/2025/04/02/bielen-koniec-liberalnego-prozelityzmu/
neonazizm ma oblicze globalistów-liberałów, elitarystycznych eurobiurokratów i grantowców USAID/OSF, tzw. deep state
jest jednym z filarów Komunistycznej Partii Chin, Komunistycznej Partii Wietnamu,Komunistycznej Partii Kuby,Komunistycznej Partii Argentyny,Komunistycznej Partii Chile,Zjednoczonej Partii Socjalistycznej Wenezueli, boliwijskiego Ruchu na rzecz Socjalizmu,Sandinowskiego Frontu Wyzwolenia Narodowego,Afrykańskiego Kongresu Narodowego,Ruchu Bojowników o Wolność Gospodarczą,Frontu Wyzwolenia Narodowego im. Farabunda Martíego
ugrupowania te łączą patriotyzm z tradycjonalizmem obyczajowym, egalitaryzmem, populizmem społecznym
w Europie, Kierunek – Socjalna Demokracja,Sojusz Sahry Wagenknecht – dla Rozsądku i Sprawiedliwości łączą antymilitaryzm, patriotyzm z w większym lub mniejszym stopniu tradycjonalizmem obyczajowym
Książka Aleksandra Etkinda[...]pracującego od lat na Zachodzie i znajdującego się w orbicie Imperium Georga Sorosa, to lektura trudna z uwagi na pomieszanie częściowo trafnej i opartej na konkretnych danych krytyki kraju, w którym autor się urodził, z ogromem gołosłownych oskarżeń, półprawd, przemilczeń, a także nonsensów i propagandowych kłamstw pisanych z żarliwością ubraną w pseudonaukowy żargon.[...]
Poglądy Etkinda mogą budzić uśmiech politowania u osób, które zadały sobie trud przebrnięcia nie tylko przez jego pełną intelektualnego chaosu pracę, ale także zaznajomiły się z dziełami uczonych zajmujących się klimatem, historią, geopolityką, psychologią czy socjologią. Wtedy jak na dłoni widać, że trafne piętnowanie słabości, wskazywanie autentycznych problemów są zręcznie wplecione w powierzchowne, pełne sprzeczności analizy i gazetowe mądrości tworzące kolejną szaloną ideologię. Podawane w „Rosja kontra nowoczesność” rozwiązania są przy tym uderzająco jednostronne i monokauzalne. Przypominają w tym względzie pracę niedoszłego austriackiego malarza, któremu także wydawało się, że zna proste rozwiązania wszystkich problemów, całe zło świata także kojarzyło mu się z jednym i także z upodobaniem wplatał do swoich rozważań wątki z nauk przyrodniczych jak ten o „sikorce, która idzie do sikorki”, co odpowiada opowieści o paleniu w piecu jako przyczynie zmian klimatu. Przede wszystkim jednak jak trafnie zauważył Eberhard Jäckel w pracy „Hitlera pogląd na świat” „pragnął zrozumieć i pojąć historię „zgodnie z jej sensem””, a następnie na tej podstawie prowadzić działanie polityczne.
Aleksandr Etkind zatrudniony jest na uczelni Georga Sorosa, który „ma słabość do rosyjskich intelektualistów” i: „Bardziej niż ktokolwiek inny naciskał na Rosję, by pogodziła się z nowoczesnością. Tysiące młodych naukowców, dziennikarzy i artystów po raz pierwszy doświadczyło wolności twórczej i uczciwej płacy dzięki jego organizacji charytatywnej, Open Society, która zainwestowała miliony dolarów w Rosji”. Jego książka jest aktywnie promowana przez media głównego nurtu i doczekała się również w Polsce pochlebnych recenzji w wielkonakładowych tygodnikach i portalach, a samo polskie wydanie zostało dofinansowane ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Także z tego powodu nie należy jej samej, a przede wszystkim obłąkańczych wizji w niej zawartych lekceważyć.
https://myslpolska.info/2025/04/04/rosja-w-morzu-polprawd-przemilczen-i-nonsensow/